گلرنگ:
گلرنگ با نام علمی Carthamus tinctorius گیاه گلرنگ بومی مشرق زمین و خاورمیانه به حساب آمده و منشا اولیه آن به عربستان نسبت داده میشود. گیاهی است که به طور عمده در آب و هوای گرم و خشک رشد می نمایند.دانه های روغنی منبع استخراج روغن های گیاهی و از دیر باز غذای کامل پرندگان است.از گل ها برای رنگی کردن مواد خوراکی و به عنوان منبعی برای استخراج رنگ طبیعی استفاده می کنند و برای مقاصد دارویی نیز به کار می رود.
کاشت گلرنگ:
کاشت گلرنگ از طریق کاشت دانه صورت می گیرد.در مناطق گرم و خاک های دارای بافت متوسط با ضخامت مناسب کشت می گردد.دمای مناسب برای جوانه زنی بذرها حدود 18-20 درجه سانتی گراد می باشد.در طول دوره رویش نیز به هوای نسبتا گرم و تابش نور مناسب نیاز دارد.
فاصله مناسب ردیف های کاشت، 40-50 سانتی متر و فاصله بوته ها در هر ردیف حدود 5-15 سانتی متر می باشد.
عمق بذر از 3-6 سانتی متر متغییر است.مقدار بذر مورد نیاز برای هر هکتار 20-25 کیلوگرم می باشد و برای تسریع در جوانه زنی می توان بذر گیاه را قبل از کاشت ،24 ساعت در آب خیس داد.
مراحل رشد :
مراحل رشد شامل هفت مرحله می باشد.جوانه زنی، روزت، ساقه دهی، شاخه بندی، گل دهی، تشکیل دانه و رسیدگی دانه می باشد.
تناوب زراعی:
گلرنگ به بیماری های خاکزی حساس بوده و بیش از یکبار طی چهار سال متوالی در یک قطعه کاشته نشود و با گیاهان حساس که به بوته میری جالیزدر تناوب قرار بگیرد.
کاشت گلرنگ بهاره:
زمین قبلا برای مدتی شخم عمیق زده می شود، تا با تجمع رطوبت برف و باران،که بذور یکنواخت و سریع جوانه بزنند.
زمان کاشت:
کاشت بهاره در گلرنگ در مناطق سردسیر اواسط اسفند تا اواخر فروردین و در مناطق معتدل اواخر بهمن تا اوایل فروردین می باشد.
عمق کاشت:
کاشت بذر گلرنگ در عمق کم ( حداکثر 5 سانتی متر ) در خاک مرطوب صورت می گیرد.
فاصله بذر کشت شده
در کشت دیم گلرنگ معمولا فاصله خطوط کاشت 30 تا 45 سانتی متر و فاصله بذور روی خط 10 تا 20 سانتی متر محاسبه می شود.
آب مورد نیاز گلرنگ
گلرنگ به علت دارا بودن ریشه عمیق قادر است رطوبت را از اعماق ۴-۳ متری خاک جذب نماید، اما باید توجه داشت که گلرنگ به آبیاری بیش از حد در اوایل رشد حساس است و باعث افزایش بیماری در گلرنگ می شود، در چنین مواردی استفاده از واریته های مقاوم، کشت به صورت جوی و پشته و اجتناب از ایستابی آب در هوای گرم توصیه می شود.
به طور کلی آبیاری در مراحل بعد از کشت، جوانه زنی، رشد سریع ساقه، غنچه دهی، گلدهی و دانه بندی ضروری است (۷ نوبت) و این تعداد براساس زمان کشت، نوع رقم، منطقه کشت، ساختمان خاک و کود مصرفی تا ۱۰ نوبت نیز افزایش می یابد.
کود دهی گلرنگ:
تولید هر تن بذر گلرنگ موجب خروج 30- 25 کیلوگرم نیتروژن، 12- 4 کیلوگرم فسفر و 15- 10 کیلوگرم و اکسید پتاسیم از خاک میگردد. هر اندازه بر تعداد شاخههای گلرنگ اضافه شود، به همان اندازه نیز تعداد گل و بذر و در نتیجه عملکرد نیز افزایش مییابد.
نیتروژن نه تنها در عملکرد بذر ،بلکه بر ترکیب و ازدیاد شاخ و برگ گلرنگ نیز اثر می گذارد.
ولی مصرف زیاد کودهای نیتروژنه موجب خوابیدگی گیاه و در نقاط مرطوب و نیمه مرطوب موجب توسعه بیماریها میشود.
گلرنگ به فسفر نیاز دارد.اما استفاده بی رویه باعث کاهش روغن می شود.
کود مورد نیاز گلرنگ:
70 کیلوگرم ازت خالص از منابع کودی اوره و فسفات امونیوم
50 کیلوگرم ازت خالص از منابع کودی اوره به صورت سرک در مرحله ساقه دهی
25 کیلوگرم ازت خالص از منابع کودی اوره به صورت سرک در مرحله غنچه دهی
50کیلو فسفر از منبع فسفات دی آمونیوم
ازجمله کودهایی که در شرکت سازه های یاد نگار (سینکو) تولید می شوند و می توان برای گلرنگ پیشنهاد میگردد. می توان به کودهای شیمیایی کاملNPK 10-52-10 به دلیل وجود منو آمونیوم فسفات اشاره کرد
بدون دیدگاه